Η χθεσινή ημέρα θα μείνει κι αυτή για πάντα στη καρδιά μας για τον ξεσηκωμό του λαού μας που ένιωσε το άδικο να τον πνίγει κια βγήκε εκεί που ο κόσμος του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ μας ξέρει πιο καλά ,στον δρόμο ,εκεί που γεννιούνται συνειδήσεις και δίνονται αγώνες , εκεί που παίρνει φωτιά η ψυχή και με τη φωνή γκρεμίζονται τα τείχη της αδικίας.
Εχθές θέλαμε και τελικά καταφέραμε , παρά τον βρώμικο πόλεμο που χρόνια τώρα δεχόμαστε να επικοινωνήσουμε το μήνυμα μας πως δε θα ανεχτούμε άλλο το σαρθρό αυτό σύστημα που έχει στηθεί για την εξυπήρετηση του σωματείου τη Τρούμπας να μας χαλάει άλλο την ζωή μας .
Το πανό που είχε κρεμαστεί στην άδεια απο παρουσία κόσμου , στις εξέδρες γιατί έξω εκείνη τη στιγμή δίνοταν ακόμα ένα πράσινο πάρτυ, ήταν ξεκάθαρο :
<<ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΜΑΣ >>
Κύριοι θα σας τελειώσουμε εμείς αργά ή γρήγορα.
ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι μεγάλες ομάδες χτίζουν την ιστορία τους διαχρονικά μέσα απο τις κατακτήσεις τίτλων και διάφορες άλλες επιτυχίες σε διεθνή επίπεδο ανάλογα με τις διοργανώσεις που συμμετέχουν .
Όμως μεγάλο μερίδιο στον μύθο κάθε συλλόγου έχουν και οι πράξεις των οπαδών που τους ακολουθούν.Είτε πρόκειται για διάφορα κατορθώματα τους, είτε για ιστορίες τρέλας και θυσίας που έκαναν για την αγαπημένη τους ομάδα. Κάποιες μάλιστα φαντάζουν υπερβολικές στα αυτιά μας αλλά πυροδοτούν αμέτρητη υπερηφάνεια μέσα μας και είναι συχνά αφορμή για ατελείωτες κουβέντες που συνήθως τραβάνε μέχρι το ξημέρωμα ποτισμένες απο καπνούς και αλκοόλ.
Μια τέτοια ιστορία ήρθε χθές στο φώς στο περιθώριο της συγκέντρωσης μας έξω απ το γήπεδο της ΛΕΩΦΟΡΟΥ και μάλιστα έγινε γνωστή απο μαρτυρία οπαδού άλλης ομάδας και συγκεκριμένα του Περιστερίου. Πραγματικά αξίζει να την παραθέσω αυτούσια.
<<Επειδη τραβιεμαι με δικο μου ανθρωπο στον αγιο σαββα με την κωλοαρρωστια, σημερα ετυχε να βρισκομαι την ωρα που ειχε το μαζεμα εξω απο την λεωφορο.
Στο δωματιο ενας παππους ετων 80 με επιθετικο καρκινο στους πνευμονες.
Οξυγονα, μαλακιες κλπ........σε καποια φαση που αναψαν κατι γονα στις ταρατσες στα προσφυγικα, εκανε νοηματα να του σηκωσουν το κρεβατι και να δει...
Εβγαλε το οξυγονο, εκλεισε το μηχανημα για να ακουει τα συνθηματα και να βλεπει οσο μπορει τα καπνογονα.
Χαμογελασε...δεν μπορουσε να μιλησει και εκανε νοημα παλι οι δικοι του ανθρωποι να του ανοιξουν το οξυγονο.
Κοιταζε και χαμογελουσε, οι δικοι του ανθρωποι που εμπαιναν μπροστα στο παραθυρο τους εκανε νοημα να φυγουν απο κει για να βλεπει τουλαχιστον αυτους τους καποιους που ηταν πανω στην ταραστα.
Ενα χαμογελο μεχρι που τελειωσε το ματς, εσβησαν τα φωτα της λεωφορου και ο κυριος Γιωργος εφυγε πριν λιγο για αλλους κοσμους...
Τουλαχιστον εφυγε με το χαμογελο για την αγαπημενη του ομαδα (οπως μου ειπε ο γιος του).
ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ...
γαμιολα αρρωστεια... >>
Αυτό ένα δείγμα πόσο τεράστιος είσαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΕ μου και πόσο σε λατρεύουμε.
Αυτός ο άνθρωπος τις τελευταιές στιγμές της ζωής του τις πέρασε δίπλα στη καψούρα του .
Ορισμός ο κύριος Γιώργος του συνθήματος Π.ΑΟ. θα πει ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΨΥΧΗ.
Καλό ταξιδι ΨΥΧΑΡΑ κι εύχομαι να είναι πράσινος ο δικός σου παράδεισος .